Door: G.H. Plaggenmars
In de gezinnen waarin we opgegroeid zijn is ‘gereformeerd’ een woord wat bij ons leven hoort. Dat Christus daar bij hoort lijkt bekend en een vanzelfsprekende zaak. Dat vinden ook zij die zijn achtergebleven in DGK of de GKV, maar is dat in de loop der jaren toch niet vervlakt? En ja, ook daar wordt er soms goed gepreekt, enzovoorts. Maar wordt Christus daar nog wel oprecht gezocht? Of proberen ze Christus toch aan deze tijd aan te passen? We behoren met Christus te rekenen en Hem oprecht te zoeken! Anders raken we Hem kwijt, ook in ons huwelijk. En later zullen onze kinderen Hem kwijtraken, omdat er binnen het gezin niet echt met Hem gerekend werd.
In alles met Christus rekenen
Hoe werkt dat uit in de praktijk van het gezinsleven, met Christus rekenen?
Het wordt steeds meer normaal gevonden dat je als vrouw meewerkt en de kinderen naar een oppas gaan. Maar is dat wel zo normaal en moet je hier wel zo gemakkelijk in meegaan? Is het gezond je kinderen te ‘parkeren’? Je hebt zelf ‘ja’ gezegd bij hun doop. Wordt er bij de oppas met hen gebeden, uit de bijbel gelezen en uitleg daarover gegeven? Denken we daar nog wel voldoende over na? Is het uitbesteden van de opvoeding wel iets wat je tegenover God kunt verantwoorden? Reken jij met Christus, of hoort Hij er ‘gewoon’ bij? We hebben ‘ja’ op de vragen van de doop gezegd. Die paar druppels water houden een grote belofte in, maar vragen ook dat we ons best zullen doen, hen voor te leven in alles!
In alles… dat is van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat. Niet alleen op de momenten dat de bijbel wordt gelezen, gebeden of gedankt bij de maaltijd, op zondag als Gods dag, nee, in alles. In niets kun je buiten God om rekenen. Van het opstaan tot het naar bed gaan.
Christus is daar heel duidelijk in. Hij geeft een belofte waarmee we ons kunnen troosten, maar die ook een dreiging inhoudt, in Matth. 10:30-33:
“En de haren van uw hoofd zijn ook alle geteld. Weest dan niet bevreesd: gij gaat vele mussen te boven. Een ieder dan, die Mij belijden zal voor de mensen, hem zal ook Ik belijden voor mijn Vader, die in de hemelen is; maar al wie Mij verloochenen zal voor de mensen, die zal ook Ik verloochenen voor mijn Vader, die in de hemelen is.”
Deze belofte geldt in alles: in ons gezin, huwelijk, de omgang tussen man en vrouw – niets kan daaruit worden weggelaten. Opnieuw komt de triangel naar boven.
In de praktijk…
Maar kunnen we dit in ons leven wel eens goed doen; rekenen we echt met Christus? Of klinkt dit leuk op papier, maar moeten we het daar maar laten staan, en er verder niet te veel over praten? Tussen de praktijk en de theorie zit vaak een te groot verschil. Het dagelijkse leven is vaak erg druk met school, muziek, leren, sporten, vereniging, catechisatie… en dan schieten er gauw dingen bij in… maar is dat eigenlijk geen drogreden? Bijbellezen en bidden is maar een minuut of 3, misschien iets meer of minder. Er zitten echter 1440 minuten in een dag en waren ze nu allemaal zo druk? Of heb je zelf slecht gepland? Christus heeft Zijn leven voor ons gegeven, en je bent te druk?
De triangel stelt ons zo scherp voor keuzes in het alledaagse leven. We horen zondag mooie preken, maar heeft dat ook zijn uitwerking in ons leven? En praten we er over door? Of gaat iedereen thuis verder met waar we mee bezig waren, of met wat we zondag altijd doen? Ook dit zegt wat over de triangel tussen man en vrouw in Christus. Belangrijk is ook, dat in de gezinnen hierover wordt doorgesproken. Als in een gezin niet wordt gepraat, zegt dat heel veel!
Man en vrouw: een aanvullende taak
In het gezin hebben man en vrouw van God beiden een taak gekregen. Je hoort weleens de suggestie dat christelijke mannen heersen over hun vrouw: waar komt dat vandaan en is dat ook zo? Of lijkt dat vaak zo?
Genesis begint er al mee, daar wordt de vrouw aan de man gegeven als hulp, met elk hun taak! Dat is al in de schepping neergelegd en bepaald. Beiden hebben hun taak binnen het huwelijk. Is dat, dat de man dient te heersen? De man is toch het hoofd van het gezin! Maar wat houdt het in om hoofd van het gezin te zijn? Dit houdt in: voor je echtgenote zorgen en naar haar omzien, ervoor zorgen dat ze niet te kort komt, haar dienen zodat ze haar taak kan doen. Opnieuw: reken je hierin met Christus, is Hij de bindende factor in je huwelijk, dan kan je nooit van een heersende man spreken, maar dient hij Christus. Zoals die man ook zijn gezin zal dienen omdat ze aan hem zijn toevertrouwd, niet als eigenaar maar als rentmeester.
Je hebt elk je taak gekregen, maar vooral de taak om elkaar te dienen in Christus. Hou moet je dat nu uitleggen, is dat letterlijk ‘dienen’ naar elkaar toe? Ja eigenlijk wel: probeer te zijn als Christus. Volmaakt zijn we nooit, maar we mogen (moeten) er wel naar streven. Zoals Christus de voeten wast van zijn discipelen, zo moeten wij ook naar elkaar toe doen. En dan kan je samen groeien in Christus.
Huwelijk en kerkkeuze
Nu, na weer een rumoerige tijd in de kerk van Christus, kan het ook soms zo zijn dat in het huwelijk één van de twee niet geheel ziet waarom het misging, of hoe het heeft kunnen gebeuren. Heb geduld waar het kan. Je kunt alleen maar getuigen. Het kan zelfs zo zijn dat je tot vrijmaking wilt komen, maar je man of vrouw wil niet. Wat moet je dan doen, hoe kan je dan die triangel in stand houden? Als dat de situatie is waarin je verkeert, is dan die triangel er nog wel? Ik wil hier 1 Kor. 7:10-17 bij aanhalen:
“Doch hun, die getrouwd zijn, beveel ik niet, maar de Here, dat een vrouw haar man niet mag verlaten. Is dit tóch gebeurd, dan moet zij ongehuwd blijven of zich met haar man verzoenen en een man moet zijn vrouw niet verstoten. Maar tot de overigen zeg ik, niet de Here: heeft een broeder een ongelovige vrouw, die erin bewilligt met hem samen te wonen, dan moet hij haar niet verstoten. En een vrouw moet, als zij een ongelovige man heeft, en deze erin bewilligt met haar samen te wonen, die man niet verstoten. Want de ongelovige man is geheiligd in zijn vrouw en de ongelovige vrouw is geheiligd in de broeder. Anders zouden immers uw kinderen onrein zijn, doch nu zijn zij heilig. Maar indien de ongelovige haar verlaat, laat hij haar verlaten. De broeder of zuster is in dit geval niet gebonden; tot vrede heeft God u geroepen. Want hoe kunt gij weten, vrouw, dat gij uw man zult redden? Of hoe kunt gij weten, man, dat gij uw vrouw zult redden? Alleen, laat ieder zo leven, als de Here hem toebedeeld heeft, zo, als God hem geroepen heeft. Zo schrijf ik het in alle gemeenten voor.”
Deze tekst spreekt eigenlijk wel voor zich, Paulus laat hier weinig onduidelijkheid over. Toch kan dit voor moeite zorgen. Mag je in DGK of de GKv lid blijven omdat je man of vrouw niet met je mee wil? Houd je dat vol? In die andere kerk is de kans groot dat er uiteindelijk toch water bij de wijn moet, kun je dat, als je kinderen hebt, verantwoorden met jouw ‘ja’ bij hun doop? Of moet je hen voorgaan en de weg wijzen? De triangel is opnieuw: eerst Christus volgen en je man of vrouw proberen te dienen. Dit zal veel moeite kosten bij strijd binnenshuis, maar let op, je gaat met Christus deze weg, nooit alleen! Christus eist wel dat je zijn kinderen bij Hem brengt, dat is de verantwoordelijkheid van man én vrouw, maar als één van de twee dat verzaakt mag je daar nooit in mee gaan!
Wat als je als man of vrouw de keus hebt gemaakt, maar de thuissituatie moeilijk wordt gemaakt door je echtgenoot of echtgenote? Dit kan op veel manieren: de rust aan tafel wegnemen door zijn of haar gedrag, ruzie zoeken om futiliteiten… Een makkelijk en pasklaar antwoord is in dezen onmogelijk. Wat Paulus wel duidelijk weergeeft, is dat, zolang jullie samenwonen als man en vrouw, hij of zij geheiligd wordt door jou. En wat doet dit met het huwelijk in de triangel, waar Christus boven aan staat? Kan je dan je man of vrouw nog wel zo dienen als God voor het huwelijk heeft bedoeld?
Broeders en zusters, hier komt de gemeenschap der heiligen ook naar boven. Moeten we niet een broeder of zuster die het moeilijk heeft, helpen waar het kan? Is dat dan niet wat gevraagd wordt? Een schouderklopje of gewoon een gesprek aangaan, of op de koffie gaan en praten kan de band met Christus voor die persoon al versterken. Voor God is een huwelijk heilig, daar mag je niet licht over denken of oordelen.