Door: J. Bos
Een commissie van de Canadian Reformed Churches (CanRC), te weten de Subcommittee for Relations with Churches in the Netherlands, heeft ten behoeve van de synode van Edmonton 2019 een rapport gepubliceerd, dat onder meer de relatie van de CanRC met De Gereformeerde Kerken (hersteld) (DGK) behandelt. Daarin is de volgende conclusie te lezen:
De subcommissie proeft een groeiende verandering binnen DGK aangaande haar zicht op de Kerk en het wereldwijde kerkvergaderende werk van onze Heiland. De Westminster Confessie wordt niet langer als ontrouw gezien of als niet in overeenstemming met de Schrift.[1]
Deze commissie trekt een juiste conclusie, die uiteraard onze aandacht trekt. Op deze website wordt de verandering binnen DGK immers al geruime tijd kritisch gevolgd en afgewezen. Opvallend is dat er wordt gesproken van een groeiende verandering. De commissie laat doorschemeren dat zij dit een ontwikkeling ten goede vindt, maar het eindpunt is kennelijk nog niet bereikt, het proces is nog niet voltooid.
In enkele artikelen hopen we een aantal zaken aan te stippen waarin deze ‘groeiende verandering’ tot uiting komt. Hoewel ze er alles mee te maken hebben, gaan we daarbij niet in op de besluiten over DGK Mariënberg e.o. en op de inhoud van de Westminster Confessie. Daarover is en wordt in andere artikelen op semper-reformanda.nl al het nodige geschreven.
Om te beginnen blijven we in gedachten nog even in het buitenland, nu niet in Canada, maar in Australië. Tijdens de synode van Bunbury 2018 van de Free Reformed Churches of Australia (FRCA) is namens deputaten Betrekkingen Buitenlandse Kerken (BBK) van DGK een toespraak gehouden, waarin het volgende is gezegd:
We horen soms geruchten alsof DGK aan de vrijmaking van 2003 vasthoudt als het enige goede moment van reformatie. Er zijn mensen die zeggen dat als je de GKv verlaat en je je wilt voegen bij de DGK, je moet toegeven dat 2003 de enige goede datum was, het ogenblik waarop God zijn volk wegriep uit de GKv en dat elk ander tijdstip van vrijmaking na 2003 te laat is. Welnu, dit is beslist niet waar. Wij vragen nooit van mensen dat ze zeggen dat 2003 het enige goede ogenblik was om zich van onschriftuurlijke besluiten in de GKv los te maken. We bespreken niet het tijdstip van vrijmaking als broeders en zusters lid van onze kerken willen worden. We vragen de mensen of zij de GKv om Schriftuurlijke redenen hebben verlaten, leven naar de Schrift en of zij het eens zijn met de confessies van de kerk.[2]
Nu zou er van alles te schrijven zijn over wat hier staat en zoals het er staat (met name daarover dat de rechtmatigheid en de motieven van de Vrijmaking van 2003 kennelijk niet meer ter zake doen; in plaats daarvan wordt de aandacht afgeleid naar het tijdstip), maar dat kan wellicht later eens. We willen nu slechts wijzen op het feit, dat in enkele DGK-gemeentes (nl. Lansingerland en Amersfoort) anno 2018 een ‘Regeling voor de beroeping van een predikant’ van kracht is (door de kerkenraad vastgesteld op 23 maart 2006), met daarin een artikel dat als volgt luidt:
Predikanten uit buitenlandse zusterkerken komen alleen voor een beroep in aanmerking als zij de recente vrijmaking van harte onderschrijven.[3]
Het zal duidelijk zijn dat dit een geheel andere strekking heeft dan wat in de toespraak werd gezegd. Weliswaar is er (nog) geen zusterkerkrelatie tussen DGK en FRCA, maar het was dan toch wel een merkwaardige situatie dat de Australische predikanten die tijdens de toespraak aanwezig waren, van in elk geval twee DGK-gemeentes geen beroep zouden kunnen ontvangen, juist vanwege een artikel dat strijdt met wat zij te horen kregen. Wij zien niet hoe het een met het ander is te rijmen, en zullen het maar beschouwen als een illustratie van de ‘groeiende verandering’.
[1] Geciteerd uit de vertaling van een deel van het rapport op de website eeninwaarheid.info: http://eeninwaarheid.info/index.php?rub=12&item=1658.
[2] Geciteerd uit een artikel over de synodebesluiten op de website eeninwaarheid.info: http://eeninwaarheid.info/index.php?rub=7&item=1613.
[3] Artikel 3, geciteerd uit de gemeentegidsen 2018/2019 van DGK Lansingerland en DGK Amersfoort.
