De stem van het bloed (1)
Hieronder een artikel wat eerder is geschreven door ds. Joh. Francke.[1]
Zie, Uw moeder en Uw broers daarbuiten zoeken U.
Marcus 3:32b
In Marcus 3 wordt ons verhaald van Christus’ kerkvergaderend werk. Dat blijkt vooral uit vers 13, waar de aanstelling van de discipelen tot apostelen wordt meegedeeld. Het Hoofd van de kerk stelt 12 ambtsdragers. Dat is institueringsarbeid. Het is nog niet openbare instituering van de nieuwtestamentische kerk, maar toch in de besloten kring van Jezus’ werk een begin daarvan. Waarom wacht de Heere Christus daarmee niet tot na Pasen of na Pinksteren? Waarom bewerkt de Heiland nu al een scheiding, om niet te zeggen: scheuring, in de Joodse Kerk? Is die institueringsarbeid niet voorbarig? Er waren toch ambtsdragers in Jeruzalem? Heeft de Heere Christus met hen al het uiterste beproefd? Kan men Hem nu niet beschuldigen van het aanrichten van sekte en muiterij in de kerk?
We zullen moeten antwoorden dat de Heere Christus precies op tijd Zijn 12 apostelen stelt. Het is ook gegaan in overleg met Zijn hemelse Vader. Lucas 6:12 vertelt ons dat Hij een nacht lang in gebed was, voordat Hij tot de apostelkeuze overging. Christus begint dus met de nieuwtestamentische kerkvergadering. En als er ambtsdragers zijn, moeten er kerkleden komen. Vandaar dat de Heere Christus kinderen van het verbond vrijmaakt van de boze en van alle hindernis, om zich onder de discipelen als ambtsdragers te schikken. Blijkens hoofdstuk 3:7 v.v. verlost Hij mensen om kerkleden te worden. Ziedaar de Christus in doorgaande kerkvergadering!
Haat tegen Gods kerkvergaderend werk
Er komt – wat te verwachten was – reactie op dat kerkvergaderend werk, tweeërlei reactie. Eerst van de kant van de officiële leidslieden van Israël. Het is een uiterst vijandige reactie. De Schriftgeleerden noemen Christus’ kerkvergaderend werk duivelswerk: “Hij heeft Beëlzebul, en door de overste der boze geesten drijft hij geesten uit” (vers 22). Zulke vurige laster kan Jezus niet laten passeren. Hij waarschuwt hen voor de zonde (lastering) tegen de Heilige Geest, als tegen een zonde die niet vergeven kan worden.
Welke zonde is dat? Dat is hier tegen beter weten in het werk van Christus toeschrijven aan de satan. Deze haat tegen God en zijn gezalfde kan niet genezen worden.
De reactie van Jezus’ aardse familie
De tweede reactie is naar het lijkt heel anders en veel beter. Dat is de reactie van Jezus’ aardse moeder, aardse broers en zusters. Volgens Marcus 6:3 had Jezus vier lijfelijke broers: Jacobus, Jozef, Judas en Simon. Deze verwanten van Jezus zijn bewogen met Hem, want Zijn optreden heeft hen geschokt. Ze zien Hem vechten met de Joodse leiders. Ze horen Hem spreken over de lastering tegen de Geest van God en ze schrikken van zulke keiharde woorden. Ze denken: Jezus is overwerkt. Hij is overspannen. Hij wordt, als hij zó doorgaat, tenslotte waanzinnig. Hij moet er eens uit om tot rust te komen. En eenparig besluiten ze Jezus er eens uit te halen. Hier gaan de gelovige Maria en de ongelovige broeders (Johannes 7:5) en Zijn lieve zusters samen. Ze begeven zich naar het huis, waar Jezus is, maar vanwege de massa mensen in en rondom het huis kunnen ze Hem niet bereiken. Daarom geven ze de boodschap door: “Zie, uw moeder en uw broeders en uw zusters staan buiten en zoeken u”. Ze willen Hem spreken om Hem mee te nemen. Dan kan Jezus in de rustige sfeer van het ouderlijk huis tot zichzelf komen en zichzelf worden.
Dát is de stem van de liefde, de stem van het bloed, die spreekt tot Jezus’ ziel. Jezus hoort die stem. Hij hoort daarin: “Staak deze actie tegen de joodse ambtsdragers! Staak uw kerkvergaderend werk!” Die stem lokt als geen andere stem. Deze stem van de natuurlijke liefde is heel anders dan de stem van de onnatuurlijke haat!
Jezus Christus is echt mens, een rechtvaardig mens zonder zonde. Daarom heeft Hij zijn moeder liefgehad als geen ander kind op aarde ooit zijn moeder beminde. Dacht u dat de Heere Jezus niet dolgraag aan de stem van Zijn moeder gehoor had gegeven? Natuurlijk wel! Bovendien: zouden de rust en de liefde in het gezin Hem niet meer trekken dan het felle gevecht in een kerkstrijd, waarin je belogen en belasterd wordt? Hoor dan de stem van het bloed spreken tot Jezus’ ziel!
De stem van het bloed blijft spreken
Ja, hoor die stem spreken, zoals die stem ook altijd weer tot dienaren van Christus heeft gesproken en zal blijven spreken, wanneer het spant in het kerkvergaderend werk: “Man, houd op met je bezwaardenactie! Houd op met je werk voor de doorgaande reformatie! Je raakt er van overstuur. ’t Is tenslotte gekkenwerk! De gezinnen van de kerk worden erdoor verward en verdeeld. Dacht je dat zulke actie nu liefdeswerk is voor God? Man, houd er toch mee op, voorgoed mee op!”
Luisterend naar die stem van het bloed hebben gemeenteleden en ambtsdragers, met name predikanten, op het smeken van hun vrouw, kinderen, familieleden, in dagen van kerkreformatie hun actie gestaakt en het kerkelijk bijltje erbij neergelegd. De stem van het bloed sprak hun ziel aan …
Mag men in de kerk niet luisteren naar die stem? Eerst mag wel worden bedacht dat de gevaarlijkste verzoekingen menigmaal komen van de kant van hen, die ons het naast bestaan. Begon dat al niet in het paradijs? Heeft niet Mannin Adam verleid?
[1] Overgenomen uit: Leven tot in eeuwigheid, Schriftoverdenkingen in de gang der heilshistorie (Enschede: Drukkerij Uitgeverij J. Boersma, 1973), pp. 162-165. Spelling en taalgebruik zijn licht gemoderniseerd en voor de leesbaarheid zijn tussenkopjes toegevoegd.